Na een nogal teleurstellende eerste dag van de advent (whiskygewijs), vind ik achter deur nummer twee geen wierook of mirre, maar goud! Het is een dram van SMWS "Gold Rush" van Society Cask 122.42. Wat betekent dat het van een distilleerderij komt die ik ken en liefheb, het zeer veelzijdige Loch Lomond. Maar het is een botteling van Croftengea, een merk van Loch Lomond dat ik nog niet ken. Daarom ben ik benieuwd welke smaken de dram voor mij in petto heeft. En hoe het zich verhoudt tot sommige labels van de distilleerderij die ik beter ken.
Proefnotities: Society Cask 122.42 "Gold Rush"
ABV: 58,4% (116,8 proof)
Leeftijd: 9 jaar oud
Distilleerderij: Croftengea (Loch Lomond)
Gebotteld door: de Scotch Malt Whisky Society
Categorie: Single Malt Scotch Whisky
SMWS smaakprofiel: Pikant & Zoet
Chill-filtered: Nee
Natuurlijke kleur: Ja
Neus:
De neus is zoet en delicaat. Appels zijn zeer prominent aanwezig en als ik preciezer moet zijn, zou ik zeggen Golden Rennets. Het soort waarmee je appeltaart maakt. Met dat in gedachten pik ik ook wat deeg op, zoals de topping van een appelkruimeltaart. Maar als ik mijn focus op de appels probeer te verleggen naar het achterhoofd, beginnen er ook wat gele druiven op te duiken. De tonen van gele druiven zweven ergens tussen een witte wijn en een zoetere, minder alcoholische witte druif, zoals kinderchampagne. Als je je een bruisende muskaatwijn kunt voorstellen, komt dat waarschijnlijk het dichtst in de buurt. Water brengt een citroenachtige groene thee noot voort, terwijl het sommige andere smaken een beetje dempt.
Palet:
Het eerste wat in me opkwam was: Oh ja, daar is die bruisende muskaatwijn weer. Maar toen kwam het kruid, en dat kwam met kracht. Het is intens krachtig, maar op een zeer aangename manier. Het wordt op geen enkel moment bitter, in plaats daarvan is het bedekt met dikke weelderige honing. Als verwarmde honingraten bestrooid met stukjes rode peper een gerecht zouden zijn, zou het zo smaken. Als je het combineert met een glas muskaatwijn, tenminste... Een druppel water kalmeert de pepers een beetje, maar verdunt helaas ook de honinginvloed en brengt wat tannines naar boven die ik eerder niet kon onderscheiden.
Afdronk:
Deze dram heeft een meer middellange afdronk in de mond, maar bezit wel een mooie vervagende warmte die zich door je borst verspreidt en een tijdje blijft hangen. Er zijn wat lichte tannines, maar die zijn bedekt met een soort bloemenhoning. Het soort dat perfect past bij een warme kop thee. Als comfort food iets is, verdient de afdronk van deze dram dat label meer dan wat dan ook. Ik vang hier ook wat lavendel op, en alles bij elkaar is het een zeer vredige, verwarmende ervaring om van te genieten na elke slok. Hier verpest het water de dram voor mij een beetje, de tannines nemen het over en de honing en lavendel verdwijnen naar de achtergrond. Ik mis de honing die centraal staat.
Conclusie:
Soms proef je een dram die zo lekker is, dat je er niets aan wilt veranderen. En deze SMWS Gold Rush is daar zeker één van. Daarom heb ik tot het einde gewacht met het toevoegen van het kleinste beetje water, want ik wilde deze dram niet bederven. Voor een 9-jarige is dit een stellaire dram. Misschien is het niet de meest complexe die je ooit zult proeven. Maar de honingtoets is zo mooi en evenwichtig dat ik geniet van elke seconde die ik met deze dram doorbreng. Het toevoegen van water heeft hem wel enigszins bedorven, maar aangezien ik dat zelf heb gedaan, zal ik daar geen rekening mee houden bij het geven van mijn score. Mijn conclusie met deze dram is dat ik wou dat hij nog steeds verkrijgbaar was, want dan had hij hoog op mijn kerstlijstje gestaan.
Waardering:
90/100
Hoe wist ik dat dit een Croftengea was? Kijk maar naar de code en vind het in mijn SMWS fles codes lijst!
English (UK)
Nederlands