Komt dat zien, komt dat zien... welkom bij een spektakel van smaken! Althans, zo stelt deze Ardbeg Spectacular zichzelf voor op de doos. Ik heb veel mensen horen zeggen dat ze vinden dat Ardbeg te gimmicky is geworden met hun verpakkingen. Maar ik vind de artstyle van de Spectacular dus echt geweldig! En als deze whisky net zo goed is als Ardbeg's marketing, dan wordt het smullen!
Noch de doos, noch de fles vertelt je veel over de leeftijd van deze whisky, behalve dat de whisky "jaren" heeft gerijpt in ex-bourbon en ex-port vaten. Dit laatste is blijkbaar een primeur voor Ardbeg! Nou weten we dat Ardbeg haar whisky's nooit finished, dus dat moet betekenen dat deze single malt een blend is van Ardbeg Single Malts die volledig zijn gerijpt in ex-bourbon en ex-poort vaten. Dat is interessant, want we zien port toch meestal gebruikt worden als finish.
Natuurlijk vinden we Ardbeg's mascotte "Shortie" ook her en der terug op de doos, sterker nog... hij is de ster van de show! Ardbeg geeft daarnaast ook veel proefnotities op zowel de achterkant van de doos, in gouden letters tussen de swirls en in de tekst boven het alchoholpercentage staat zelfs dat de smaken die ik in mijn glas ga vinden "flabbergasting" zijn. Of ik het daarmee eens ben of niet... daar gaan we nu achter komen in mijn proefnotities!
Proefnotities: Ardbeg Spectacular
ABV: 46% (92 proof)
Leeftijd: NAS
Distilleerderij: Ardbeg
Chill-filtered: Nee
Natuurlijke kleur: Ja
Neus:
Klassieke Ardbeg turf is het eerste wat uit het glas springt, en voor peatheads zoals ik is dat geweldig nieuws! Maar er is een twist die ik niet zag aankomen. Ik verwachte veel rood fruit vanwege de port vaten, maar in plaats daarvan vind ik fudge, gezouten karamel en tarte tatin toetsen die balans geven aan de turfachtige smaken. De turftonen bestaan uit nieuw leer, verse sigarenkistjes, verbrand rubber, zoute drop en hints van jodium.
Palet:
Peer, peper en peat. En dan nog wat andere smaken die niet met een "P" beginnen. Er zijn behoorlijk wat tannines die mooi over de turfachtige smaken stuiteren, maar wel een beetje een droog mondgevoel geven. Vers geplukte kersen, aardbeienlimonade, eikenhoutkrullen, houtskool en aangebrand vlees zorgen voor een contrastrijk palet.
Afdronk:
De afdronk begint relatief intens, met volopwitte peper, wilde perziken, zoethoutwortel en groene appels. Maar die smaken vervagen vrij snel en wat achterblijft is dat uitdrogende mondgevoel in combinatie met veel tannine. Tegen het einde is er alleen nog maar eikenhout over, alsof je te lang op een ijsstokje hebt gezogen omdat het ijsje gewoon te lekker was (dat kennen we ongetwijfeld allemaal nog wel van onze jeugd).
Conclusie:
Dit is een heerlijke Ardbeg, en wat ik er het meest aan waardeer is de focus op turf! Ik ben tenslotte dol op turf. Wat de portvaten betreft, ben ik echter wel een beetje teleurgesteld. De enige echte invloed die ik ervan kreeg waren de tannines en niet zozeer de rode fruittonen die ik verwachtte. Niet iedereen houdt echter van een port finish, dus wat dat betreft is dit voor sommigen waarschijnlijk een goede zaak. Maar persoonlijk had ik graag wat van dat weelderige rode fruit bij mijn Ardbeg gehad!
In vergelijking met de BizarreBQ (de laatste Ardbeg special die ik hier heb gereviewed) zou ik die dram elke dag van de week verkiezen boven de Spectacular. Ik zou de Spectacular zelf niet per se spectaculair of "Flabbergasting" noemen, de verpakking verdient echter wel alle lof. Niet spectaculair betekend echter niet dat ik het geen lekkere Ardbeg vind, Sterker nog, ik heb misschien betere Ardbegs gehad, maar ik ben nog steeds blij dat ik deze fles op mijn plank heb staan en ik zal mezelf hier waarschijnlijk regelmatig een dram inschenken!
