De Dalmore Port Wood, van het meest premium en prestigieuze merk van Whyte & Mackay. Net als bij zoveel andere merken in de industrie betekent deze premiumisering dat het merk voor sommige whisky-nerds (waaronder ikzelf) een beetje van de radar is verdwenen. Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp The Dalmore volledig. Er zijn tenslotte veel fans van het merk die erbij zweren. Maar persoonlijk zou ik graag een wat hoger alcoholpercentage zien in hun core-range. Op die manier kunnen smaakmoleculen zich hechten aan de alcoholmoleculen, wat betekent dat we bij een hogere alcoholpercentage veel meer smaak krijgen van onze dagelijkse dram (zoals ik al zei, ik ben een beetje een whisky-nerd).
Maar deze whisky is niet voor ons bedoeld. Hij is bedoeld voor mensen die de voorkeur geven aan een zachte of "smooth" drinksensatie boven alles. En The Dalmore leverde precies dat. Maar toen was er opeens de Port Wood... gebotteld met een percentage van 46,5%!
Colouring & Chill-Filtering
Hoewel er nog steeds kleurstoffen zijn toegevoegd - en ik dit dus niet echt een integriteitsbotteling kan noemen - lijkt deze botteling wat meer gericht op ons whiskyafficionado's. Ik kan geen informatie vinden over of deze release gechill-filterd is of niet, maar ik ga er half vanuit van wel. Aangezien dit een Dalmore is, denk ik dat er genoeg fans van het merk zullen zijn die deze whisky over ijs zullen schenken. Wat het alcoholpercentage snel onder 46% zal brengen en de whisky genoeg koelt dat er theoretisch gezien troebelheid zou kunnen ontstaan. Dus uiteindelijk (lijkt het erop) hebben wij geeks alleen maar een hoger percentage en een ongebruikelijke (voor Dalmore) finish gekregen. Misschien dus toch geen whisky die echt voor ons bedoeld is. Maar toch... het is een stap in de goede richting.
De grote vraag...
Waar ik uiteindelijk het meest benieuwd naar ben, is of dit een dram zou kunnen zijn die fans van "smooth" whisky voorzichtig in de richting van "geekier" drams zou kunnen doen bewegen (en dat The Dalmore daardoor een grotere markt voor dit soort bottelingen zou vinden). Of dat deze botteling de fans van het merk tegen de borst zal stoten en tegelijkertijd niet genoeg verbetering zal bieden om whiskynerds naar het merk te trekken. Ik denk dat het antwoord waar ik vandaag naar op zoek ben is of dit een halfslachtige poging is, of dat we halverwege zijn. Laten we daar achter proberen te komen!
Proefnotities: De Dalmore Port Wood
ABV: 46,5% (93 proof)
Leeftijd: NAS
Distilleerderij: The Dalmore
Categorie: Highland Single Malt Scotch Whisky
Chill-Filtered: Onbekend (maar waarschijnlijk wel)
Natuurlijke kleur: Nee
Setting:
Na een lange dag werken en het dragen van zorg is het eindelijk tijd om lekker onderuit te zakken. Ik deed het licht aan op mijn nieuwe whiskyplanken en koos een fles uit die mij (qua uiterlijk) altijd wel kon bekoren, hoewel sommigen de fles misschien een beetje opzichtig zouden noemen. Het enige wat me altijd weg hield van het merk was dat ik er negatieve recensies over bleef lezen... maar aangezien ze het alcoholpercentage voor deze fles hadden verhoogd naar een respectabele 46,5% (en een mooie port finish mij meestal wel kan bekoren), vroeg ik me af of deze dram mij misschien kon verrassen. Ik schonk de whisky puur (zonder ijs) in een van mijn Dram1 proefglazen en ik ben klaar om erachter te komen!
Neus:
De neus van deze dram bevat een combinatie van gedroogd rood fruit en aardse geuren. Het zit boordevol gedroogde veenbessen, aardbeien en dadels. Gepaard met een (bijna overdreven) bessenzoetheid die doet denken aan zelfgemaakte bramensiroop. De aardse elementen doen me een beetje denken aan varen, houten vloeren en echte aarde (het soort waar je groenten in kweekt). De balans tussen de zoete en aardse tonen is aangenaam en doet erg denken aan andere port gefinishde whisky's. (Wellicht misschien iets te veel).
Palet:
Het palet verrast me veel meer dan de neus. De whisky is lang niet zo zoet als ik had verwacht op basis van de neus. De zoetheid is er uiteindelijk wel, maar het eerste wat je opvalt zijn vlezige tonen. Zoals gepeperde rosbief. Een toon die ik niet zo vaak tegenkom in unpeated whisky's. Het gaat gepaard met een donkere maar delicate zoetheid die me doet denken aan de portsiroop die ik in de kast bewaar om te combineren met oude kaas. Maar er zit ook extra donkere chocolade en een vleugje zoethout in de mix. Al met al genoeg complexiteit om te ontdekken. Ik vind echter ook een een ethanolnoot en ik begin het gevoel te krijgen dat deze whisky misschien een beetje te intens is voor fans van The Dalmore core range.
Afdronk:
De afdronk heeft een middellange lengte. In het begin zijn het de portsiroop en zoethoutwortel die blijven hangen. Maar uiteindelijk gaat het meer richting tannine en bittere smaken (alsof je te lang op een ijs-stokje zuigt), hoewel er ook een toon van winegums in zit. In het begin vond ik de afdronk lekker, maar ik moet toegeven dat het me snel een beetje tegen begon te staan. Ik bedenk me echter wel dat deze whisky perfect zou passen bij een goed stuk oude kaas (in plaats van de siroop). Het geeft me iets om de bittere tonen weg te spoelen, terwijl het tegelijkertijd de beste smaken van deze dram naar voren brengt.
Conclusie:
Die pairing met de kaas? Ja, dat was precies wat deze dram nodig had. Alleen daarom al kan ik de Dalmore Port Wood niet al te hard afkraken. Voor mij was het ook zeker een stap in de goede richting. Niet alleen vanwege het hogere percentage, maar ook vanwege de prijs. Ik betaalde 58 euro voor mijn fles, en alles in beschouwing genomen vind ik dat een prima prijs voor deze fles. Ik wil er wel aan toevoegen dat ik niet denk dat deze whisky een groot succes zal zijn voor de long-time fans van The Dalmore, maar voor degenen die graag wat nieuws hebben om te ontdekken is er genoeg moois te vinden. Laten we het hier op houden: ga zo door Dalmore. Laten we ook stoppen met chill filtering en bijkleuren, dan komen we echt ergens!
Prijs/kwaliteit:
C+
Waardering:
82/100