De zomer duurde lang dit jaar in Nederland, maar uiteindelijk hebben de weergoden besloten dat het tijd is voor de herfst. Terwijl de wind tegen het huis beukt en de regen tegen de ramen slaat, moet ik denken aan Schotland en de geweldige reis die ik daar een paar weken geleden heb gemaakt. Niet omdat het weer daar zo verschrikkelijk was (hoewel het dat soms wel was), maar omdat het hele land een bepaalde ruigheid uitstraalt die als gegoten lijkt te passen bij het herfstseizoen.
Tumultueuze tijden
Het afgelopen jaar was een tumultueus jaar voor mijn familie, en voor mijn ouders in het bijzonder. Eind vorig jaar - na bijna 30 jaar te hebben gestreden tegen de ziekte van Parkinson - kon mijn vader niet langer thuis blijven wonen en moest hij verhuizen naar een bejaardentehuis, waar medisch personeel 24/7 voor hem zou zorgen. Naast zijn strijd met de ziekte van Parkinson werd er ook prostaatkanker bij hem geconstateerd, waarvoor geen genezing mogelijk is omdat zijn lichaam (verzwakt door de parkinson) de bestraling niet aankan.
Hoe moeilijk dit ook was voor mijn vader, het betekende ook een ingrijpende verandering in het leven van mijn moeder. Het was niet gemakkelijk om de zorg op te geven die ze hem de afgelopen 30 jaar had gegeven en het feit dat ze niet meer zelf voor hem kon zorgen, voelde voor haar als falen. Gelukkig begon ze gaandeweg in te zien dat het onvermijdelijk was. Maar toch ging ze in haar leven van de zorg voor haar kinderen naar de zorg voor haar man. Waardoor ze nu een beetje in een zwart gat viel. In een oogwenk had ze alleen nog zichzelf om voor te zorgen.
Laten we op avontuur gaan!
Toen ik opgroeide had mijn moeder een lievelingsboek uit haar kindertijd, een boek dat ze steeds opnieuw kon lezen. "De Scheepsjongen van Bontekoe". Een boek over een Nederlandse jongen die zich verstopt op een zeilschip en het avontuur van zijn leven beleeft! Als kind las ik nooit graag boeken, maar toen ik dit boek van mijn moeder kreeg, las ik het in een oogwenk uit.
Nadat de meest tumultueuze periode van mijn vaders verhuizing naar het verzorgingstehuis voorbij was, merkte ik dat mijn moeder niet zo veel meer buiten kwam. Ze sprak gelukkig af met vrienden en ik zorgde ervoor dat ik ook regelmatig op bezoek kwam, maar ze deed niet echt veel meer met haar leven. Ook al had ze haar gezondheid nog en kon ze, naar mijn mening, nog wel een avontuurtje gebruiken.
Tijdens het werken op het Hielander Festival liep ik langs de stand van Tallship Thalassa en er schoot me een idee te binnen. Zou mijn moeder het niet leuk vinden om op zeilavontuur te gaan? Net als "De Scheepsjongen van Bontekoe", op een oud zeilschip. Om er echt even tussenuit te zijn.
Een volmondig ja!
Aangezien ik whisky van een hobby in een carrière heb kunnen veranderen, zou de kans om deze zeiltocht te combineren met een reis naar enkele Schotse distilleerderijen perfect voor mij zijn. En het was ook een goed argument om mijn moeder te overtuigen om mee te gaan met mijn avontuurlijke idee, want ik wist dat ze het nooit voor zichzelf zou doen. Maar misschien zou ze het wel voor mij doen!
Ik verwachtte wel dat ze zou aarzelen en er nog even over zou willen nadenken, en dat is precies wat ze me vertelde toen ik haar het idee voorstelde. Tot mijn grote verrassing belde ze me echter dezelfde avond nog op om volmondig ja te zeggen! Laten we samen op zeilavontuur gaan.
Oban
Er gingen een paar maanden voorbij en we waren gepakt en gezakt klaar voor vertrek naar Oban, waar we zouden overnachten voordat we aan boord van de Thalassa zouden stappen. En zoals dit soort dingen altijd gaan, kwamen we nog wel een paar hobbels in de weg tegen. Onze trein stopte met rijden en we moesten uiteindelijk een taxi nemen naar het vliegveld. Waar het vliegtuig ook vertraging bleek te hebben. Hierdoor vielen onze plannen voor een bezoek aan de SMWS Ledenkamer in Bath Street "in het water". We moesten onze plannen wijzigen en rechtstreeks naar Oban reizen.
Eenmaal daar aten we echter heerlijk bij The Lorne en daarna maakten we een wandeling door de haven, waar de Thalassa al op ons lag te wachten. Wat een uitzicht! De volgende ochtend was ik vastbesloten om een rondleiding te krijgen in de Oban Distillery, maar helaas was die volgeboekt voor die dag (en voor de volgende paar dagen trouwens ook). Dus in plaats daarvan maakten we een wandeling naar McCaig's tower en dronken we daarna een paar borrels in de bar van de distilleerderij.
Allemaal aan boord!
Later die middag stapten we "in good spirits" (letterlijk en figuurlijk) aan boord van de Thalassa. En na een snelle kennismaking met het schip werd de koers naar Tobermory gezet. We gingen voor anker vlak voor de distilleerderij en uitkijkend op de stad over het water bleek het een decor voor een schilderij. De kleuren en de lichtweerkaatsingen op het water waren van grote schoonheid.
Aan boord van het schip kregen we onze eerste maaltijd geserveerd en één ding dat niet mag ontbreken in dit artikel is wat lof voor de maaltijden die we daar geserveerd kregen. We hadden een geweldige kok, en het was soms een uitdaging om onze vingers niet bij de maaltijd te betrekken (het was in ieder geval om je vingers bij af te likken). Na de maaltijd stelde onze "whiskygids" zich aan ons voor als Wim Wamelink. Een bekend figuur in de Nederlandse whiskywereld en dat betekende dat we de komende week veel whiskykennis erbij zouden krijgen.
De passie waarmee Wim over whisky praat is een ervaring op zich en je kunt zien dat hij echt geniet van het delen van zijn kennis. Een leuk feitje dat dit aantoont is dat er tijdens onze reis maar één proeverij aan boord van het schip zou zijn... Wim gaf er vier!
Tobermory & Ardnamurchan
De volgende ochtend stapten we na het ontbijt in een rubberbootje die ons naar Tobermory bracht. Na een snelle wandeling door het mooie stadje kregen we een rondleiding in de Tobermory distilleerderij. Voor het eerst deze reis konden we ons vergapen aan beslagketels, washbacks en de prachtige koperen ketels waarin onze geliefde spirit wordt gemaakt. En het beste van alles? Aan het einde van de rondleiding was er ook een proeverij inbegrepen! Het drinken van cask strength whisky's in de vroege ochtend was iets waar we nog aan moesten wennen, maar vooral de Ledaig afgewerkt in Rum vaten deed ons allemaal het tijdstip snel genoeg vergeten. Wat een juweeltje was dat!
Daarna was er niet veel tijd om in de stad te blijven, want die middag zouden we naar Ardnamurchan varen en daar de gelijknamige distilleerderij bezoeken. De baai daar binnenvaren was alsof je in het paradijs stapte (of eigenlijk zeilde). We gingen van een pittoresk stadje naar een prachtig schouwspel van natuur. Bij de distilleerderij kregen we nog een rondleiding, en dit bleek een absolute traktatie voor een whiskygeek zoals ik, want we kregen de distilleerderij van top tot teen te zien en we kregen zonder twijfel de meest gedetailleerde informatie van deze reis.
Wakker worden in Bunnahabhain
De volgende stop op onze zeiltocht zou Staffa zijn, om de prachtige natuur daar te zien (en misschien om onze levers een kleine pauze van whisky te geven). Maar vanwege de ruwe zee moesten de plannen op het laatste moment worden gewijzigd en in plaats daarvan zeilden we tijdens de nacht door om wakker te worden met een prachtig uitzicht op de Bunnahabhain distilleerderij.
Na het ontbijt gingen we aan wal voor een bezoek aan de distilleerderij voor een van de beroemdste warehousetastings van allemaal: de Warehouse 9 tasting! Hier had ik erg naar uitgekeken en het stelde zeker niet teleur. De distilleerderij herbergt ook mijn favoriete bezoekerscentrum van alle distilleerderijen die ik tijdens deze reis heb bezocht. Want in tegenstelling tot de meeste was het centrum niet (alleen) gevuld met memorabilia en flessen op ware grootte. Er waren ook rijen en rijen warehouse- en festivalsamples om uit te kiezen!
Een ambitieus plan en een kleine teleurstelling
Ik wilde heel graag de Kilchoman Distillery bezoeken, maar de groep ging naar Caol Ila. Dus besloot ik alleen op pad te gaan. Ik trok mijn wandelschoenen aan en liep in een rustig tempo naar de bushalte. Ik stopte voor wat foto's van een werkelijk prachtige boom en een magnifieke highland coo... en misschien had ik dat beter niet kunnen doen. Want ik miste de bus op een haar na en de eerstvolgende zou pas drie uur later aankomen. Wat betekende dat ik nooit op tijd terug zou zijn bij het schip.
Het werd dus toch een bezoek aan de Caol Ila distilleerderij. Maar de rondleidingen waren allemaal volgeboekt en het bezoekerscentrum deed me meer denken aan een Rituals winkel dan aan een distilleerderij. De drams daar waren ook erg duur... Ter illustratie: In de haven van Port Askaig bestelde ik de Caol Ila 25 voor de helft van het geld, en ik kreeg een twee keer zo grote portie.
Mijn moeder wil een stad bezoeken.
De volgende dag arriveerden we 's middags in Port Ellen en die middag wilde ik nog een keer Kilchoman of Bruichladdich proberen (afhankelijk van hoeveel tijd we zouden hebben). De groep ging echter naar Bowmore. Waarvan de gidsen ons vertelden dat het een prachtig stadje was. Mijn moeder, die graag iets wilde dat niets met whisky te maken had, greep de kans om in plaats daarvan een stad te bezoeken. Dus besloten we naar Bowmore te gaan.
Geen van ons beiden begreep echter de understatement van het woord "klein" toen de gidsen ons vertelden dat het een "lieflijk klein stadje" was. Aangezien heel Islay minder inwoners heeft dan het kleine dorp waar wij vandaan komen, kun je je voorstellen dat de belangrijkste stad in vergelijking nog steeds klein is. Dus na een snelle rondwandeling besloten we dat er niet veel te doen was en gingen we toch maar terug naar de whisky. Met een bezoek aan de Bowmore distilleerderij. Hier deelden we samen een flight van de Aston Martin airport releases (10-, 15- & 18-jaar-oud), waarbij nog maar eens werd bevestigd dat mijn moeder dol is op peated whisky's!
The Big Three
De volgende dag was het tijd voor het absolute hoogtepunt van de reis, een bezoek aan de Big Smoky Three! Mijn moeder besloot deze keer niet mee te gaan en in plaats daarvan een boek te lezen. Dat liet mij vrij om te gaan voor een beetje belter. Ik begon vroeg in de ochtend met een pakhuisproeverij bij Ardbeg, gevolgd door nog een pakhuisproeverij bij Lagavulin en een Old & Rare proeverij bij Laphroaig.
Ardbeg
De groep ging samen met de bus naar Ardbeg, waar Wim een snelle rondleiding en dram voor ons regelde. Waarna iedereen weer vertrok voor een warehousetasting bij Lagavulin. Ik had echter eerst een warehousetasting bij Ardbeg geboekt en dit was zonder twijfel een van mijn beste beslissingen deze reis (vooral na de teleurstelling met Kilchoman/Caol Ila). Hoewel het nog wat vroeg was voor cask strength whisky's kregen we er maar liefst zes te proeven! En ik had het genoegen om zelf de "thief" te gebruiken om een vatmonster te trekken.
Lagavulin
"In good spirits" liep ik door naar de Lagavulin distilleerderij, waar ik hoopte een hapje te kunnen eten omdat ik dringend toe was aan een maaltijd (even een bodempje leggen). Helaas was die mogelijkheid er niet. Ik was nog een beetje te veel "in good spirits" om echt te genieten van de vijf cask samples die Ian voor ons ging trekken. Dus toen de vraag kwam of er ook mensen waren die de samples liever in flesjes mee naar huis wilden.... stak ik snel mijn hand op!
Laphroaig
Bij Laphroaig was diezelfde optie beschikbaar en ook daar heb ik er dankbaar gebruik van gemaakt. Hoewel ik daar wel heb genoten van een "complimentary dram" van de Càirdeas release van vorig jaar. Zo kon ik weer enigszins nuchter aan boord van het schip klimmen met als grote bonus een paar samples in mijn rugzak om thuis uit te proberen. Dat was maar goed ook, want er stond nog een proeverij aan boord gepland voor die avond!
Een laatste distilleerderij
De volgende dag hadden we tijd om te zeilen en een laatste distilleerderij te bezoeken. De Jura distilleerderij op (je raadt het al) het eiland Jura. Helaas was het niet toegestaan om camera's of telefoons mee naar binnen te nemen. Foto's in de distilleerderij zijn ten strengste verboden. De rondleiding was echter leuk en de geur in het pakhuis was absoluut adembenemend (en sowieso niet iets wat ik op een foto had kunnen vastleggen). De drams aan het eind van de rondleiding waren klassieke Jura (en dus niet echt mijn ding), met uitzondering van de laatste dram die ze schonken, een heavily peated cask sample. Dat is Jura whisky die ik graag verder zou willen ontdekken! Een heerlijke dram.
We zeilden verder voor de nacht en gingen voor anker voor het oude huis van George Orwell, voordat we de volgende ochtend door de beroemde Corryvreckan zeilden. De schipper zette ons precies in het midden en zette de motor uit, om te zien waar de stroming ons zou brengen. Dat was nog eens een experiment waar ik achter kon staan! s Avonds kwamen we weer aan in Oban en met een laatste proeverij aan boord die avond kwam de vakantie tot een einde. Deze zeiltocht was een droomreis geweest, maar ik kreeg er ook des te meer zin van om op eigen houtje meer Schotse distilleerderijen te ontdekken. Maar één ding is zeker, we hebben enorm genoten en ik ben er honderd procent zeker van dat er nog meer whiskyavonturen op ons wachten!
English (UK)
Nederlands