Als je op mij lijkt, zal de naam Ardlair 2011 niet meteen een belletje van herkenning doen rinkelen. En dat is ook niet zo vreemd, want er zijn maar heel weinig bottelingen die de naam Ardlair dragen. De distilleerderij waar hij vandaan komt is echter een stuk bekender, want Ardlair is een merk van de Ardmore distilleerderij. Schertsend wordt Ardlair ook vaak Ard genoemd.minder. Maar laat je niet misleiden door die bijnaam, want die is niet gericht op de kwaliteit van de dram, maar op het feit dat Ardlair, in tegenstelling tot de traditionele Ardmore, gefabriceerde turf is.minder.
Dat een fles Ardlair nogal ongewoon is, wordt onderstreept als je een kijkje neemt op Whiskybase en ziet dat zij nog geen twintig flessen van het merk in hun systeem hebben. In Nederland hebben we het geluk dat de versie die ik vandaag drink goed verkrijgbaar is bij The Ultimate, van Wees. Deze Ardlair 2011 heeft 11 jaar gerijpt in een refill butt en de goede mensen van The Ultimate hebben ervoor gezorgd dat hij op vatsterkte, ongefilterd en met natuurlijke kleur bij ons terecht is gekomen!
Proefnotities: Ardlair 2011 - Het ultieme
Stats:
ABV: 64.2% (128,4 bewijs)
Leeftijd: 11 jaar oud
Distilleerderij: Ardmore Distillery
Eigendom van: Beam Suntory
Categorie: Highland Single Malt Scotch Whisky
Chill-Filtered: Nee
Natuurlijke kleur: Ja
Setting:
Waarom stel ik mijn wandelingen toch altijd te lang uit... wat begon als een mooie dag, werd snel grijs toen ik besloot dat het tijd was voor mijn wandeling. Maar dat kon mijn geest niet al te zeer temperen, want vandaag mocht ik tijdens mijn wandeling genieten van een heerlijke dram. Ik trok mijn laarzen aan en wandelde naar Vreeland, een klein stadje één dorp verder dan waar ik woon. Het is een heel schilderachtig stadje en ik besloot bij de oude brug uit te rusten voor een drammetje. Thuisgekomen ging ik achter mijn bureau zitten met wat er nog in de fles zat. Die ik netjes in een Perfect Dram glas schonk.
Neus:
Het eerste wat ik in de neus krijg is een droge witte wijn, die doet denken aan een Sauvignon Blanc. Vreemd genoeg is de hoge ABV nauwelijks zichtbaar in de neus. Het feit dat het maar liefst 64,2 procent ABV is, is bijna onmogelijk te detecteren op basis van je reukzin alleen. Ik krijg ook wat rode appels (pink lady's om precies te zijn) en er zijn ook wat brood- en kaneeltonen. Die laatste twee smaken samen geven me het gevoel wakker te worden van de geur van wentelteefjes als kind (of van "wentelteefjes" zoals we ze in Nederland noemen). Een noot waar ik net zo vaak nee tegen zal zeggen als tegen wentelteefjes... Dat heb ik nooit gedaan en ik denk niet dat ik dat ooit zal doen. Water maakt de neus nog delicater en geeft een gevoel van goedkoop parfum. Een soort "Lelietjes-van-dalen" geur.
Palet:
Die ABV die ik in de neus miste? In de mond wel, en hoe! Ethanol verbrandt de tong, en geeft tegelijkertijd zware smaken van tannines en zoethout. Alles wat subtiel was in de neus lijkt te zijn vertrokken zodra ik het glas op mijn lippen zet. Naast tannines en zoethoutwortel vind ik ook een flinke dosis zwarte peper en wat donkerder fruit. Gedroogde pruimen en bramen in het bijzonder. Er zit een zoetigheid in die doet denken aan hars, waardoor de dram een soort houtwerkplaatskwaliteit krijgt. Water geeft het wat extra warmte. Hete appeltaart, zelfgemaakte marmelade en een knapperig houtvuur komen allemaal in me op. Het geeft een heerlijk gevoel van comfort.
Afdronk:
De afdronk is zeer lang en gevuld met zoetheid en bittere tannines. Dankzij de zoetheid - die ik zou omschrijven als dikke stukken gekonfijte honing - worden de tannines niet overweldigend. Je houdt een aangename, zij het stevige nasmaak over. Ik krijg hier ook wat tabakstonen, met name gedroogde tabaksbladeren (het soort dat op je tong blijft hangen als je je sigaar slecht hebt gesneden). Water vermindert de tannines een beetje en in plaats daarvan krijg ik meer van de zelfgemaakte marmelade en het houtvuur dat ik ook in de neus aantrof.
Conclusie:
Ik ben erg blij dat ik deze Ardlair 2011 heb kunnen proberen, want een Ardmore zonder pit is iets waar ik nog nooit van had gehoord voordat ik dit monster vond. Het is niet de beste dram die ik ooit gedronken heb, maar hij is uniek. En als je op zoek bent naar iets ongewoons om een mede-whiskyliefhebber mee te verrassen, dan zal deze dram zeker voldoen. Voor ongeveer 55 euro vind ik deze fles ook meer dan redelijk geprijsd. Je krijgt er een cask strength 11 jaar oude Single Malt voor terug, zonder chill filtratie of toegevoegde kleurstoffen. En dat is de beste deal die je ooit zult krijgen. Om er echt van te genieten moet je echter wel wat meer gedurfde smaken waarderen, wat ik persoonlijk wel doe (maar slechts tot op zekere hoogte).
Waardering:
85/100
Prijs/kwaliteit:
B+
Klik hier om meer te leren over hoe ik mijn proefnotities schrijf. En op welke manier ik mijn waardering en waarde bepaal.
