Review: Old Rip Van Winkle

Dit is het... Mijn allereerste blog op deze gloednieuwe website van mij. Ik heb lang gedebatteerd over waarmee ik zou beginnen. Zal ik beginnen met de basis? Of misschien mijn ware passie volgen, en beginnen met een "drambling" van mij? Maar ik besloot te beginnen met wat proefnotities. Want zoals het vaak gaat in het leven, komen de beste dingen bij verrassing. En zo ook het onderwerp voor mijn eerste blog.

Nu kwam de whisky in kwestie niet echt naar me toe, ik ging gewoon zelf uit en haalde hem in een bar. Maar de reden dat ik wist waar ik heen moest kwam wel toevallig. Het was een bericht dat ik tegenkwam op Reddit, waarin stond dat een kleine cocktailbar in Amsterdam Old Rip Van Winkle verkocht voor 25 euro per dram (wat in de huidige markt neerkomt op ongeveer 20 pond of 27 dollar).

Omdat ik vlakbij de Nederlandse hoofdstad woon, haastte ik me onmiddellijk naar mijn verloofde om een avondje uit voor te stellen. Helaas sloeg het noodlot toe. We begonnen verkouden te worden, wat Covid in vermomming bleek te zijn. Het plan moest dus een paar weken wachten... en ik moest maar hopen dat mijn smaakpapillen en reuk niet al te zeer zouden worden aangetast. Gelukkig niet. En dus gingen we afgelopen weekend met z'n tweeën de stad in. Omdat bourbon hier niet zo populair is als in de VS, was er gelukkig nog genoeg over.

Proefnotities: Old Rip Van Winkle 10 jaar oud

Stats:

ABV : 53,5% (107 Proof)

Leeftijd : 10 jaar oud

Distilleerderij : Buffalo Trace, Kentucky

Eigendom van : Sazerac Company

Categorie : Bourbon

Prijzen : 2013 Gouden Medaille - International Review of Spirits Award (BTI)

Chill Gefilterd : Geen

Natural Kleur : Ja

Setting:

Gewoon, in een Glencairn. In een drukke cocktailbar, op een zaterdagavond, in het centrum van Amsterdam. In het goede gezelschap van mijn lieftallige verloofde.

Neus:

Hoewel een drukke bar misschien niet de beste plaats is om een whisky te proeven, maakte de Old Rip Van Winkle het me gelukkig niet erg moeilijk. Meteen knalden de geuren uit het glas op, wat ik alleen maar kan omschrijven als, een weelderige en luxueuze manier.

De neus is zeer vol, en je ziet meteen dat er een bourbon in je glas zit. Als je dieper in de geur duikt, valt me echter meteen op dat ik meer gewend ben aan grote, gedurfde smaken van bourbon. Maar in dit glas vond ik ze veel zachter dan verwacht. De klassieke geuren waren er, maar ik kreeg een zacht kersensnoepje in plaats van het "harde snoepje" dat ik meestal krijg. En alles was bedekt met een flinke scheut room. En terugkomend op mijn eerste slok, kreeg ik naast het eerder genoemde, in de neus ahornsiroop bedekte pannenkoeken met een vleugje kaneel.

Palet:

Komende van die neus was ik nogal verrast met de hoeveelheid kruiden die ik van de slok kreeg. Rode peper vloog over mijn tong en wierp me een beetje terug. Vooral omdat ik na nog eens ruiken nog steeds geen peper op de neus kreeg.

Terug naar het glas na de eerste slok, met wat bijgestelde verwachtingen, kreeg ik gelukkig meer van de diepte die de neus had beloofd. Ik proefde nog steeds de peper, maar die werd ondersteund door melasse, appel, bruine suiker en de room die ik ook in de neus had aangetroffen. Die room was wat de neus zo mooi maakte, en het deed hetzelfde voor het gehemelte. Hij was zo dik en zoet dat ik het gevoel had dat hij het dichtst in de buurt kwam van een clotted cream die ik afgelopen kerst bij wat scones had gegeten. En hoe lekker ik het toen ook vond op mijn scone, ik vond het nog lekkerder in het glas dat ik nu had.

Afdronk:

Als ik net een geweldige whisky-ervaring heb gehad, hoop ik altijd op een lange afdronk. En gelukkig levert de Old Rip die. Niet alleen dat, maar het was ook mijn favoriete onderdeel dat bleef hangen: de clotted cream. Maar verrassend genoeg kreeg ik ook wat citrus en eikenhout, die ik noch in de neus noch in de mond vond.

Conclusie:

Ik was enigszins sceptisch toen ik aan deze whisky begon, omdat ik vermoedde dat hij nogal overhyped zou zijn. Ik denk nog steeds dat hij erg overhyped is, en ik denk dat sommige plaatsen je dat in rekening brengen. Toch vind ik het een uitzonderlijke whisky. En (was hij maar) gemakkelijk verkrijgbaar in de winkel, dan had ik meteen een fles gekocht. Maar als ik zie voor welke prijzen de fles online wordt verkocht, moet ik concluderen dat het voor mij niet de moeite waard is om een fles te kopen. Simpelweg omdat ik nog zoveel andere whisky's wil proberen en de aankoop van een fles Old Rip mijn budget in de war zou sturen. Maar alleen al op basis van de smaak kan ik van harte aanbevelen een slokje te nemen.

Waardering:

90/100

Prijs/kwaliteit:

C-

Klik hier om meer te weten te komen over hoe ik mijn proefnotities maak en hoe ik de waardering en waarde bepaal.