Aan de ene kant vind ik het jammer dat de Hogshead week na vandaag voorbij is... aan de andere kant krijg ik nog twee geweldige whisky's te proeven! De eerste is een 11 jaar oude Ruadh Mor van de Glenturret distilleerderij. Die is gerijpt in een eerste vulling PX Sherry Solera Hogshead. Dat is een indrukwekkend vat voor een indie-bottelaar om uit te brengen in hun inaugurele line-up! Het is gebotteld op een indrukwekkende 57,1 % ABV ook, wat betekent dat het een 100 proof is in het oude Britse systeem.
De tweede dram die ik ga proeven is een 13 jaar oude Coal Ila, gerijpt in een Olorosso Octave. Olorosso en turf is voor mij een perfecte combinatie, wat betekent dat deze waarschijnlijk in mijn straatje past. Het lijkt erop dat de Hogshead week met een knaller wordt afgesloten! Ik kan niet wachten om deze drams te proberen, dus laten we er meteen in duiken.
Proefnotities: Hogshead - Ruadh Mor 11
Stats:
ABV: 57,1 % (114,2 proof / 100 UK proof)
Leeftijd: 11 jaar oud
Distilleerderij: Glenturret
Gebotteld door: Hogshead Indie
Categorie: Highland Single Malt Scotch Whisky
Chill-filtered: Nee
Natuurlijke kleur: Ja
Neus:
Een mooie en delicate neus wacht op je in het glas. Het is bij lange na niet de meest intense neus uit het assortiment, dus je moet er echt induiken om alle smaken eruit te halen. Als je dat doet, vind je echter een aantal tongstrelende smaken. Een weelderige citroenpudding met een knapperige karamellaag, geleend van een crème brûlée; een vers gemaaid gazon in de lente, bezaaid met paardenbloemen; en een handvol Sultana's in je hand terwijl je nipt aan een koud glas Verdejo. Al deze smaken zijn hier te vinden, en nog meer. Water zorgt voor tonen van vers water en wilde bloemen, waardoor het nog meer lijkt alsof ik net de lente ben binnengestapt.
Palet:
De body van deze dram is geweldig. Het is dik, boterachtig fluweel dat over je tong glijdt. Prachtige smaken van verse honing rechtstreeks uit de kam, en diezelfde heerlijke citroenvla die ik in de neus aantrof... Het komt allemaal tot zijn recht. Maar waar het gehemelte verschilt van de neus, is dat niet alle smaken hier mooi tot hun recht komen. Er zijn ook enkele gedurfde smaken, zoals vurig drijfhout en gepeperd rosbief, die deze dram behoorlijk wat gewicht geven. Het is alsof de hartige tonen zijn geglaceerd met honing, en dat is iets wat ik altijd moeilijk kan weerstaan. Voor mij is dit een perfecte smaakcombinatie. Water neemt wat complexiteit weg, de honing en het drijfhout zijn beide nog aanwezig, maar de meeste kleine nuances zijn vervaagd.
Afdronk:
De afdronk is erg lang, en hoewel sommige van de gedurfdere smaken blijven hangen, blijft het de hele tijd aangenaam. Zowel hartige als zoete tonen blijven aanwezig op een manier dat het voelt alsof ze nauwelijks vervagen. Ik proef stukjes gekonfijte honing, citroensorbet en met honing geglaceerde ham. Als je van een stevige borrel houdt na het eten, zal deze afdronk je heel lang vermaken! Slechts een paar druppels water veranderen de afdronk van deze dram al aanzienlijk, waardoor hij veel meer gericht is op honing.
Conclusie:
Dit is een absolute knaller van een whisky! Ik hou van een whisky die zoete en hartige tonen weet te combineren, maar vaak wordt het een beetje onsamenhangend. Maar in het geval van deze Hogshead is het een prachtige symfonie geworden. Ik denk dat ze er goed aan hebben gedaan deze op een hogere sterkte te bottelen dan de rest van hun assortiment, want ik vond dat al die kleine nuances die deze whisky zo opwindend maken vrij snel beginnen te vervagen zodra je wat water toevoegt. Begrijp me niet verkeerd, ik zou het nog steeds een geweldige whisky vinden. Maar voordat ik water toevoegde, vond ik het een kunstwerk. Een van de beste whisky's die ik dit jaar geproefd heb!
Waardering:
94/100
Proefnotities: Hogshead - Caol Ila 13
Stats:
ABV: 48 % (96 proof)
Leeftijd: 13 jaar oud.
Distilleerderij: Caol Ila
Gebotteld door: Hogshead Indie
Categorie: Islay Single Malt Scotch Whisky
Chill-filtered: Nee
Natuurlijke kleur: Ja
Neus:
Ik blijf een sucker voor een goede Islay whisky, en mijn neus in deze dram steken voelt meteen als thuiskomen. Een turfachtig, jodiumhoudend vreugdevuur is het eerste wat me verwelkomt. Smeulende kolen met spekdruppels staan op het menu en als dessert is er gekookte appel met vanillevla, overgoten met karamelhagel. Als je net als ik van zoet en turf houdt, is de neus van deze dram een droom die uitkomt. Met wat water gaat de neus meer in de richting van een goed ouderwets kampvuur, vaag meer herinnerend aan een Talisker dan aan de tonen die ik meestal krijg van een Caol Ila.
Palet:
In de mond is er veel minder zoetheid dan de neus me deed geloven. En zelfs de hoeveelheid turf die ik oppik is relatief laag voor een Caol Ila. Ik ben zeer verrast door hoe genuanceerd deze dram is. Een mengsel van hooi en gedroogde herfstbladeren balanceert de turf prachtig. En waar ik wat donker fruit verwachtte zoals bij een Olorosso finish, vind ik in plaats daarvan een zoetigheid van zoethout. Het smaakt zelfs heel erg naar zoethoutthee. Als ik zoek naar gedroogde veenbessen, proef ik ze ook, maar het is maar een heel dun laagje. Water versterkt de meer bittere tanninetonen, maar onthult ook een mooie laag dikke karamel. Het geeft de dram zeker meer gewicht.
Afdronk:
De afdronk heeft een gemiddelde lengte, er blijft wat van het zoethout over en ik begin wat appels op te pikken. Nogmaals, ik ben behoorlijk verrast door wat ik aantref, want het is verre van wat ik had verwacht. Dat maakt dit echter wel een zeer interessante dram en de smaken die hij brengt zijn heerlijk! Er blijft ook wat vanille in de afdronk en een lichte hint van tannines is merkbaar. Er is ook wat pekel, maar dat is heel subtiel. De lengte van de afdronk wordt aanzienlijk verlengd door toevoeging van wat water en ook de smaken worden veel geprononceerder. Zachte karamel-fudge koekjes, dat is wat me te binnen schiet en ik ben er dol op.
Conclusie:
Het schrijven van een oordeel over deze was de moeilijkste die ik tot nu toe heb moeten doen voor de Hogshead line-up. Want aan de ene kant hou ik echt van de smaken in deze dram. Maar aan de andere kant zijn ze niet wat ik verwacht van Olorosso afgewerkte Islay's en ik weet hoeveel ik daarvan hou. Ik vraag me af of er iemand is die een soortgelijke ervaring heeft met deze dram... zo ja, dan hoor ik dat graag! Ongeacht mijn voorkeur voor Olorosso afgewerkte Islay's is dit nog steeds een absoluut heerlijke dram en ik beschouw hem als een van de betere in het assortiment. Bij deze zou ik echt willen dat ik een grote fles op de plank had staan, zodat ik hem steeds opnieuw zou kunnen proeven. Want het is een heerlijke, maar vreemde. En ik wil het uitzoeken. Ik vond deze ook veel lekkerder met water, want dat bracht de dram echt tot leven. Ik zou zeker aanraden zelf een paar druppels toe te voegen, om het eens te proberen.
Waardering:
89/100
Roundup:
Het was een waar genoegen om van deze Hogshead whisky's te kunnen genieten en ik ben Toon zeer dankbaar dat hij mij de monsters ter beschikking heeft gesteld. Ik kan je van harte aanbevelen om een fles op te halen, en als je ooit een whiskyfestival in Nederland bezoekt, ga dan zeker op zoek naar de Hogshead Imports stand, want zowel Toon's eigen label als de labels die hij vertegenwoordigt zijn meer dan de moeite waard!
Bekijk zeker mijn artikel over Hogshead Imports ook!
