Deze "Van de Planken" recensie werd aangevraagd door Michael, de mannelijke tegenhanger van het echtpaar dat eigenaar is van Café Zilt. Hij vroeg om deze recensie, niet omdat hij het aan zijn klanten wilde opdringen, maar omdat hij zelf halsoverkop verliefd werd op deze dram. In zijn woorden is het interessant, uniek en bovenal zeer intrigerend. Vandaag ben ik dus gaan kijken of ik het met die bewering eens ben.
Toen ik begon te lezen over de fles die me werd aangereikt, merkte ik dat ik al een Ardlair 2011 van The Ultimate had beoordeeld, zij het bij een iets andere botteling. Dat maakt het misschien leuk om de twee proefnotities met elkaar te vergelijken. Als je de verschillen wilt weten kun je op de volgende link klikken: Ardlair 2011 64,2%. Houd er wel rekening mee dat beide recensies bijna een jaar na elkaar zijn geschreven, dus het is zeker geen vergelijking van mijn kant.
De botteling van vandaag heeft een ABV van 65,5%, maar verder zijn de twee drams allebei gebotteld op vatsterkte, gedistilleerd en gebotteld in hetzelfde jaar en gerijpt in hetzelfde type vat! Er is zelfs een derde Ardlair botteling met dezelfde specificaties van The Ultimate, maar die heb ik nog niet kunnen proberen.
In de Sneak Preview van de dram van vandaag vroeg ik mijn volgers wat de bijnaam voor Ardlair is en degenen die "Ardless" antwoordden, hadden het goed! De "less" is natuurlijk een knipoog naar het feit dat Ardlair unpeated whisky is die geproduceerd wordt in het Ardmore Distilleerderij.
Deze "From the Shelves" reviews worden geplaatst op mijn eigen blog en op de blog van Café Zilt, maar afgezien van die samenwerking krijg ik geen vergoeding voor de reviews en zullen ze altijd onafhankelijk en onbevooroordeeld blijven.
Proefnotities: The Ultimate - Ardlair 2011
Stats:
ABV: 65,5% (131 proof)
Leeftijd: 11 jaar oud
Distilleerderij: Ardmore Distillery
Categorie: Highland Single Malt Scotch Whisky
Chill-Filtered: Nee
Natuurlijke kleur: Ja
Neus:
Bij de vorige Ardlair schreef ik nog dat het hoge alcoholpercentage nauwelijks merkbaar was, maar dat is bij deze whisky zeker niet van toepassing. Dit is echt een dram om voorzichtig te benaderen. Ik krijg geuren van verbrande toast, marmite en geroosterde amandelen. Er is ook een overvloed aan vanille en karamel, wat me doet denken aan verbrande custard op de bodem van een pan. Een 'plons' water (geloof me, deze dram kan meer aan dan een paar druppels) maakt de neus veel toegankelijker, maar de tonen die ik oppik blijven ongeveer hetzelfde.
Palet:
In de mond krijg ik minder hitte dan ik van de neus had verwacht en een veel evenwichtigere zoetheid. De verbrande aspecten die ik in de neus kreeg zijn bijna verdwenen en het mondgevoel is dik en bijna plakkerig. Ik ruik dennenhars, manuka honing, kleverige toffee en karamel appels. Een paar donkere houtsmaken brengen de zoetheid echter nog meer in balans, alsof je alles opschept uit een oude houten kom. Water onthult tonen van snoepgoed en ook wat fruitige elementen (denk vijgen en dadels).
Afdronk:
De afdronk is veel korter dan ik had verwacht op basis van neus en palet. Er is een licht gevoel van winegums en zoethout dat blijft hangen, maar de meeste smaken die ik in de mond vond, vallen snel weg. Met wat water wordt de afdronk aanzienlijk langer en vang ik tonen op van droge witte wijn, en stroop die van een houten lepel wordt gelikt.
Conclusie:
Dit is een whisky die echt uitblinkt zodra je er een scheutje water aan toevoegt. De neus wordt ineens veel toegankelijker, waardoor je echt dieper in de noten kunt duiken. Het gehemelte onthult veel meer nuances en de afdronk wordt aanzienlijk verlengd met ook enkele nieuwe toegevoegde tonen.
Ik begrijp helemaal waarom Michael dit zo'n interessante dram vond en het is ook zeker een intrigerende whisky. Dit is er een om echt voor te gaan zitten en op je gemak met water te experimenteren. Een whisky die je uitdaagt om te verdunnen en je eigen perfecte drinkpercentage te vinden. Kom dus snel langs bij Café Zilt en ontdek wat een paar druppels water met een dram kunnen doen!
