Wie wist dat het beest van Dufftown een hoggie was? Deze volle dram in mijn glas bleek de Hogshead Mortlach 9 te zijn, en ik moet toegeven... die zag ik niet aankomen!
Deze dram is zo vol en fruitig dat ik per ongeluk in mijn proefnotities schreef (zoals je later zult zien) dat ik hem zelfs een beetje te cask forward vond. Het feit dat de whisky gerijpt heeft op een refill hogshead laat zien hoe verkeerd die inschatting eigenlijk was. Die volle, fruitige smaak is een en al spirit!
Omwille van de open eerlijkheid laat ik de proefnotities zoals ze zijn. Maar het feit dat de intensiteit van de smaken afkomstig is van de spirit en niet van het vat, verandert mijn mening over deze dram. En het bewijst voor mijzelf dat een beetje informatie de beleving van een whisky enorm kan verbeteren.
Laat dat me even uitleggen: Whisky wordt gemaakt om van te genieten en je moet altijd drinken wat je het lekkerst vindt, ongeacht de algemene consensus of hype. Maar ik ben een beetje een whisky geek, en geeky whisky's wordt ik dan ook erg blij van. Wat deze whisky voor mij een beetje geeky maakt, is het feit dat dit geen dram is met een zware sherryinvloed, maar wel zo smaakt. En dat vind ik gaaf!
Waarom beoordeelde ik het blind dan anders? Omdat ik soms het gevoel heb dat sherry te vaak gebruikt (of eigenlijk misbruikt) wordt om een whisky beter te laten lijken dan hij in werkelijkheid is. In sommige extreme gevallen is het bijna alsof je een extra versterkte sherry drinkt! Sherry whisky's zijn enorm populair en zowel distilleerderijen als bottelaars spelen daarop in. Geef het een mooie donkere (natuurlijke) kleur en intense fruitige smaken... en het vliegt van de schappen! Maar als whisky geek hou ik van distilleerderijen die hun eigen karakter laten zien, niet zozeer het karakter van Oloroso of PX!
Als iemand dit leest met een glaasje Hogshead Mortlach 9 in hand, dan vraagt hij of zij zich misschien af waarom ik zo doordram over donkere kleuren en sherry-invloeden. Want inderdaad, deze Hogshead Mortlach 9 is niets van dat alles. Ik dronk zelf deze whisky echter in het donker en ik ben zwaar kleurenblind (over blind proeven gesproken) en ik had dus geen idee dat de kleur eigenlijk vrij licht is. Maar wat deze Mortlach dus zo gaaf maakt, is dat hij wel degelijk smaakt als een donkere, zwaar gesherriede dram... en dat vind ik dan weer heel erg gaaf!
(Blind) Proefnotities: Hogshead Mortlach 9
Stats:
Distilleerderij: Mortlach
Leeftijd: 9 jaar
Bottelaar: Hogshead Indie
ABV: 59,4%
Chill Filtered: Nee
Natuurlijke kleur: Ja
Neus:
Karamel fudge, met chocoladevulling (mellers als iemand zich die nog herinnert) gecombineerd met vanille, frambozen en een kleine hint van kumquats die op de loer ligt. Al met al veel complexiteit, maar zeer goed genuanceerd.
Palet:
Meteen een erg plakkerig mondgevoel met tonnen honing en karamel, langzaam evoluerend naar zoethoutwortel en boomschors. De invloed van het vat is hier heel duidelijk, misschien een beetje te veel zelfs naar mijn smaak. Er is echter een zeer aangename noot van witte peper en kersensnoepjes tegen het einde!
Afdronk:
De afdronk is lang, heel lang. De plakkerig zoete tonen van karamel, melasse en kersensnoepjes lijken het langst aan te houden en maken van deze dram er een om nog heel lang van na te genieten.
