Je zou het niet geloven als je vandaag in Nederland uit je raam kijkt... maar het is lente! En in plaats van een voorjaarsschoonmaak, betekent dat in mijn huishouden dat het tijd is voor een voorjaars "trimbeurt" van de honden (Max & Faye). Omdat ze Labradoodles zijn, verliezen ze helemaal geen haar, en de afgelopen winter hebben ze heel wat vacht laten groeien. Met twee harige monsters die rondlopen is het trimmen best veel werk. Om mezelf daarna te trakteren koos ik voor de Whisky Wednesday van vandaag een dram met een hond als thema. De Machrie Moor 10.
Machrie Moor is een veenmoeras op Arran, een naam die de Arran distilleerderij leent voor sommige van hun peated aanbiedingen. Een van de steencirkels in dit moeras staat bekend als Fingal's Cauldron Seat, Fingal's favoriete hond "Bran" zou daar vastgebonden zitten. Met hun Machrie Moor-bottelingen wil Arran ons "de legende die Machrie Moor is" ontketenen en als symboliek hebben zij Bran op hun etiketten afgebeeld. Laten we eens kijken of deze Machrie Moor 10 net zo legendarisch is als het winterkapsel van Max & Faye!
Proefnotities: Machrie Moor 10
Stats:
ABV: 46% (92 proof)
Leeftijd: 10 jaar oud
Distilleerderij: Arran
Eigendom van: Isle of Arran Distillers Ltd (onafhankelijk)
Categorie: Island Single Malt Scotch Whisky
Chill-Filtered: Nee
Natuurlijke kleur: Ja
Setting:
Het is eindelijk lente, hoewel het nog niet zo voelt als ik naar buiten kijk. Na het trimmen van de honden wilde ik ze meenemen voor een lange wandeling, maar ze keken één keer naar buiten en liepen terug naar de woonkamer. Ik kon het ze niet echt kwalijk nemen, want wie wil er nou naar buiten in de regen als je net je jas hebt uitgetrokken? Ik besloot te wachten tot de regen voorbij was onder het genot van een Whisky Wednesday-drink. Ik goot mijn monster van Machrie Moor 10 netjes in een Glencairn en begon te schrijven.
Neus:
Toen ik de dram een paar minuten in het glas liet rusten, kwam de geur van turf al van de bovenkant van het glas. Vreemd genoeg pikte ik meer fruitige smaken op dan turf toen ik deze dram begon te proeven. Er is wel wat turf, maar het is een plantaardige soort turf. Niet de medicinale soort die we kennen van Islay of de "houtvuur" turf van Talisker bijvoorbeeld. Ik vind de geur nog het meest aan mos doen denken. Ik ruik ook wat appels, vanille en rozijnen. Het zorgt voor een fruitige neus. Het toevoegen van water lijkt de neus van deze dram niet te beïnvloeden.
Palet:
In de mond komen onmiddellijk appeltonen naar voren, gecombineerd met een lichte besprenkeling van witte peper. Achter die eerste toets van gepeperde appel vind ik een tongstrelende fudge toets, die griezelig dicht bij de echte komt. Een beetje eikenhout en zoethoutwortel geven een delicate bittere noot aan de dram, die een mooi uitgebalanceerde laag aan de whisky toevoegt. Water maakt de peper die ik eerder aantrof veel meer uitgesproken. En de bitterheid van het eikenhout wordt ook een tandje hoger gezet. Persoonlijk gaf ik de voorkeur aan de oorspronkelijke 46%.
Afdronk:
In de afdronk gaat de fudge over in witte chocolade. Nougat en walnoten verschijnen hier ook, en een vleugje vanillevla met honing maakt het geheel af. Helaas duurt de afdronk niet zo lang, maar zolang hij blijft hangen is hij een mooie bonus op een toch al aangename dram. De afdronk krijgt een mooie verlenging door toevoeging van water, maar dat maakt de smaken hier net zo donker als in de mond. De walnoten blijven, maar de meeste nougat en witte chocolade verdwijnen. Erg jammer als je het mij vraagt.
Conclusie:
Deze Machrie Moor verraste me volledig. Van de eerste geuren uit het glas zou ik verwacht hebben met een grote "turfbom" te maken te hebben. Maar in plaats daarvan vind ik een lichte en aangename fruitige dram, met slechts een vleugje turf. Wat ik zo leuk vind aan deze dram is de reis die hij maakt. De smaken veranderen gedurende de ervaring, beginnend met mos en eindigend met honingachtige vanillevla. Het raakt zoveel meer dan alleen die ene noot.
Voor de 65 euro die deze 10 jaar oude Machrie Moor in Nederland kost, vind ik hem wel wat aan de hoge kant. Zeker als je bedenkt hoe scherp het kernassortiment van Arran geprijsd is. Ik denk niet dat ik deze zal kopen boven een Port Charlotte 10 bijvoorbeeld, die voor ongeveer 55 euro te koop is. Toch heb ik genoten van de tijd die ik met deze dram heb doorgebracht, en het is een spannende dram omdat de smaken je graag verrassen. Ik kan je aanraden deze whisky eens te proberen als je van lichte peated whisky's houdt.
Waardering:
86/100
Prijs/kwaliteit:
C-
Klik hier om meer te leren over hoe ik mijn proefnotities schrijf. En op welke manier ik mijn waardering en waarde bepaal.
